Wymiary: 197 x 96 cm
Wystawiany
Zbylut Grzywacz 1939-2004, pierwsza pośmiertna retrospektywa, Muzeum Narodowe w Krakowie, marzec–czerwiec 200
Literatura
Zbylut Grzywacz 1939-2004, katalog wystawy, [red.] J. Boniecka, J. Waltoś, Muzeum Narodowe, Kraków 2008, s. 167 (il.)
Biogram
W 1963 r. skończył krakowską ASP w pracowni E. Krchy. Od 1972 r. pracował na ASP, a w 1991 r. został jej profesorem. Jako malarz, rysownik, rzeźbiarz, grafik, pisarz, fotografik, eseista i pedagog działał na wielu polach artystycznych. Był także miłośnikiem i znawcą paleontologii, kolekcjonował kamienie, popularyzował naukę i sztukę. Wraz z żoną Marią stworzył i prowadził Galerię Osobliwości ESTE oraz Szkołę Rysunku i Malarstwa ESTE w Krakowie. W 1966 r. założył wspólnie z M. Bieniaszem, J. Waltosiem i L. Sobockim grupę "Wprost". Jego wczesna twórczość pozostawała pod wpływem F. Bacona z charakterystycznymi deformacjami i przerysowaniami. Później stosował bardziej realistyczne środki wyrazu. W czasach PRL-u w stanie wojennym był internowany jako demokratyczny opozycjonista. Na początku lat 80-tych stworzył cykl "Rekolekcje wiśnickie" i "Wiosna 1982", w których odwoływał się do stanu wojennego, przedstawiając martwe natury z kawałkami chleba i łańcuchami. Później wrócił do tematyki aktu kobiecego, malując ciała napiętnowane bliznami, szramami. Od 1989 r. malował akty, ale już w konwencji afirmacji życia i piękna.
W swoim dorobku miał około 70 wystaw indywidualnych, ponad 20 realizowanych w ramach grupy Wprost (1966-1986 i 2016) i około 200 krajowych i zagranicznych ekspozycji zbiorowych. Dzieła artysty można odnaleźć w zbiorach większości polskich muzeów, a także polskich i zagranicznych kolekcjach prywatnych. W 2009 r. w Muzeum Narodowym w Krakowie odbyła się pośmiertna retrospektywa artysty. Ekspozycji towarzyszył obszerny katalog zatytułowany "Zbylut Grzywacz 1939-2004 pod red. J. Bonieckiej i J. Waltosia, będący wynikiem pięcioletnich badań poświęconych spuściźnie oraz recepcji artysty.
