Kraków 1911/Nakładem J.Czerneckiego w Wieliczce/zeszyt III/ 15x22,5cm/s.17/18 tablic z kolorowymi reprodukcjami, portret artysty przed tekstem/ oprawa broszurowa, wydawnicza/ stan bardzo dobry, drobne naddarcie dolnej krawędzi okładki, delikatnie przybrudzenia pierwszych czterech kart
Wincenty Wodzinowski ukończył warszawską
Szkołę Rysunkową, krakowską Szkołę Sztuk Pięknych oraz Akademię Monachijską. W
1892 roku powrócił do kraju i osiadł pod Krakowem, w Swoszowicach. Jego
twórczość w pełni dała wyraz fascynacji wsią i życiem z nią związanym. Malarski
dorobek Wodzinowskiego zdominowały folklorystyczne sceny rodzajowe, malowane
swobodnie z charakterystycznym
dynamizmem i żywiołowością, przesiąknięte radością życia. Tworzył on również
pejzaże i portrety. Do około 1900 roku malował głównie wielkoformatowe,
rozbudowane kompozycje wielofiguralne, a jego głównym odbiorcą w owym czasie
był hrabia Ignacy Korwin-Milewski. Jako wiodący fundator artysty skupował jego
dzieła, umieszczając je w swoim prywatnym muzeum na Wyspie św. Katarzyny na
Adriatyku. Wodzinowski obok Ludwika Stasiaka, Włodzimierza Tetmajera, Kacpra
Żelechowskiego i Stanisława Radziejowskiego zaliczany jest do tzw. "piątki
chłopomanów" nieformalnego ugrupowania twórców zafascynowanych życiem i
barwnością polskiej wsi.[źródło:desa.pl