MICKIEWICZ - POEZYE. T. 1-4 [w 2wol.] Paryż 1828-1832, DZIADY cz. III Paryż PIERWODRUK

MICKIEWICZ Adam

POEZYE ADAMA MICKIEWICZA.

T. 1-4 [w 2wol.] 

Paryż 1828-1832, U przedsiębierców Barbezat i Delarue (t. 1-2); U przedsiębiercy Barbezat (t. 3); Nakł. autora (t. 4). str. [4], VII, [3], 236, tabl. 1; [4], 216; [4], XII, 178; 285, [1]; format 10x15,5 cm

Semkowicz w swojej Bibliografii druków Mickiewiczowskich pisał o tym wydaniu, że "jest najpiękniejszą edycją 'Poezyj' Mickiewicza i naprawdę istnem cackiem typograficznem. Na wytwornym białym papierze, druk prześliczny (czcionki nowo odlane): tytuły poezyj poszczególnych pismem ozdobnem jakby kaligrafowane, w zakończeniach zaś, tu i ówdzie piękne i pomysłowe winiety drukarskie. Karta tytułowa to istne cacko".

T. 1: Przemowa wydawcy [Leonarda Chodźki, z datą: 3 V 1828]. [Przemowę autora opuszczono]. [Dedykacja jak w wyd. z 1822]. Ballady i romanse. Wiersza różne. [Układ jak w wyd. z 1822]. Grażyna powieść litewska. Epilog wydawcy. Przypisy historyczne.

T. 2: Dziady Poema. - Upiór. Część II. Część IV. - Sonety. - Sonety Krymskie. Objaśnienia do Sonetów Krymskich. - Do Joachima Lelewela. - Pożegnanie Child-Harolda. - Do M*** Wiersz napisany w roku 1822r.[Ostatnie dwa utwory przedrukowano z Dziennika Warszawskiego 1826, co zaznaczono w Spisie rzeczy na s. 216].

Wydanie ogłoszone na dobro autora przez Leonarda Chodźkę, kosztem Klementyny z Sanguszków Ostrowskiej, która poleciła odlać nowe czcionki odpowiednie do druku dzieł polskich.

W t. 1 na tablicy umieszczono portret autora rytowany przez Croutelle'a wg rys. Lelewela.

Nakład każdego tomu wyniósł 1.000 egz.

Tom trzeci ukazał się nakładem paryskiego drukarza J. Barbezata, "który chcąc dogodzić - jak pisze w uwiadomieniu wstępnym- publiczności, postanowił uzupełnić wydanie Chodźki tomem trzecim, zawierającym nowe utwory, wydrukowane w edycji poznańskiej" (Semkowicz). I tak tom ten zawierał "Konrada Wallenroda", "Odę do młodości" i inne "wiersze różne". Po raz pierwszy w wydaniu zbiorowym 'Sen. Z Lorda Byrona'.

"Tom trzeci [...] podobny jest zupełnie do poprzedzającego go, starszego rodzeństwa. Ten sam w nim papier wykwintny i druk piękny, te same tytuliki ozdobne w nagłówkach wierszy". (Semkowicz)

Wydaniem tomu czwartego (Barbezat zbankrutował) zajęli się założyciele polskiej drukarni w Paryżu: Eustachy Januszkiewicz i Aleksander Jełowiecki.

Nakład 2000 egzemplarzy. Tom stanowi dalszy ciąg wydania Leonarda Chodźki (1828 r.). Zanim wypuszczono dzieło w obieg, postarano się tajnymi drogami przemycić egzemplarze do kraju. To sprawiło, że tom wydrukowany w listopadzie ukazał się w sprzedaży w Paryżu dopiero w styczniu 1833." Aleksander Semkowicz, "Bibliografia utworów Adama Mickiewicza".

Tom zawiera pierwodruk III części „Dziadów” (tzw. „Dziady” drezdeńskie). Poemat wywołał ogromne wrażenie i poruszenie w środowisku polskiej elity kulturalnej. Klementyna z Tańskich Hoffmanowa w pamiętnikach zanotowała: „Mickiewicz w tym czwartym tomie stanął zupełnie obok wieszczów Izraela, kilka wieków wstecz byłby uszedł za proroka” („Pamiętniki”, Berlin 1849, t. 1, s. 114).

Na końcu tomu znajduje się wiersz „Do Przyjaciół Moskali”. 

"Drukowany tak samo na pięknym,białym weline, temi samemi czcionkami i najdokładniej w tym samym układzie typograficznym" (Semkowicz).

Poglądy Semkowicza podziela Syga, pisząc: "Wydanie staranne, piękne, dziś już bardzo rzadko spotykane" (Syga).

RZADKIE!

TWARDA OPRAWA PÓŁSKOREK XIXw., NA GRZBIECIE ZWIĘZY I ZŁOCONA TYTULATURA

Stan DB/ miejscami zabrązowienia papieru, kilka kart. podklejonych w grzbiecie.

Ekslibrisy J. Dolińskiego, podpis własn. tegoż.