HYNITZSCH Johann, Dissertationem Inauguralem, de Plica Polonica, Germ. Weichsel-Zopff.

Dissertationem Inauguralem, de Plica Polonica, Germ. Weichsel-Zopff. 

Rectore Magnificentissimo, Serenissimo Principe Regio ac domino, Dn. Friderico Augusto, elect. Saxon. Herede. (...) Ex auctoritate Gratiosae Facultatis Medicae, Praeside Dn. Paulo Gottfr. Sperlingio, Med. Doct. Anatom. ac Botan. Prof. Publ. longe celeberrimo, nec non Archiatro Principis Servestani splendidissimo, Domino ac Patrono suo in aeternum devenerando, pro licentia, summos in arte medica honores, insignia ac privilegia doctroatus legitime capessendi, A se cinscriptam, publico Eruditorum examinisubjicit Ioanne Hynitzsch / Plessnensis Silesius, In Auditorio Maiori, Horis Ante et post meridiem statis. Wittenbergae 1702. Typis Christiani Gerdesii. (19 x 15,5 cm), s. 31, winieta, ozdobny inicjał, opr. pperg. współcz.
(Estr. T. 18). Stan dobry, zabrązowienia kart. Rozprawa lekarska dotycząca "kołtuna polskiego". Plica polonica - "Kołtun polski", zwany także gwoźdźcem, goźdźcem lub pliką, sklejony łojem i wydzieliną wysiękową pęk włosów na głowie, powstały wskutek braku higieny lub niekorzystania ze szczotki bądź grzebienia; powstawaniu kołtuna sprzyjało także powszechne wśród chłopstwa noszenie czapki. Stare przesądy medyczne zabraniały obcinania kołtunów z obawy przed negatywnym wpływem na zdrowie, noszenie go miało chronić przed chorobami i diabłem. Niekiedy kołtun był zapuszczany celowo poprzez intensywne pocieranie włosów i nieszczenie przez to ich struktury, co powoduje ich spilśnienie - w tym wypadku nie ma to związku z zaniedbaniami higienicznymi. Dawny kołtun tego rodzaju można porównac do dredów; takie właśnie celowo hodowane kołtuny noszono na Pińszczyźnie i Mazowszu jeszcze na początku XIX w. 9505/8