DUBIECKI- KAROL PROZOR, PRZYCZYNEK DO DZIEJÓW POWSTANIA KOŚCIUSZKOWSKIEGO wyd. 1897r. Potocki Litwa

DUBIECKI MARYAN

KAROL PROZOR

Obożny w.w.ks. litew

Przyczynek do dziejów powstania kościuszkowskiego

Monografia opracowana na podstawie nowych źródeł archiwalnych

Z portetem Karola Prozora

W drukarni ”Czasu” w Krakowie 1897r. str. 335, portret, format 14 x 20,5 cm

TWARDA OPRAWA PÓŁSKÓREK WSPÓŁCZESNY, GRZBIET Z WYPUKŁYMI ZWIĘZAMI, TŁOCZENIAMI I ZŁOCENIAMI, BARWNE SZYLDY. KARTON MARMORYZOWANY. OBCIĘCIA KART BARWIONE.

ZACHOWANA PRZEDNIA OKŁADKA WYDAWNICZA

XIX-wieczna książka o charakterze biograficzno-historycznym, upamiętniająca postać oboźnego wielkiego litewskiego raz wydarzeń insurekcji kościuszkowskiej.

Wybrane treści:
pochodzenie rodziny Prozorów,
książęta Prozorowscy w Rosji,
wpływ króla Stanisława Leszczyńskiego na Józefa Prozora,
Stanisław Jelski i jego listy,
Konstytucja Majowa wywołuje ogromne wrażenie w kraju,
zaprzysiężenie Konstytucji w Kowieńskim,
zabiegi skłaniające oboźnego do podpisania akcesu do Konfederacji Targowickiej,
zdanie Ignacego Potockiego o Kościuszce,
stosunki z Kołłątajem oboźnego,
myśli wraz z Wybickim o legionach, 
losy niektórych wygnańców,
wytworzenie Księstwa Warszawskiego.

Karol Prozor herbu Prozor (ur. 1759 – zm. 1 listopada 1841 w Choj­nikach) – członek Komisji Rządu Tymczasowego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1812, oboźny wielki litewski, marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1787 roku.

W 1785 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława. Zwolennik konstytucji 3 maja. Jeden z przywódców organizacji spiskowej przygotowującej wybuch powstania kościuszkowskiego. Przywódca insurekcji wileńskiej. Był zastępcą radcy w Radzie Najwyższej Narodowej. Po upadku powstania emigrował za granicę.

Odznaczony Orderem Orła Białego, w 1812 francuską Legią Honorową.

Stan BDB-/ pieczęć własn. na k.tyt., przebarwienia bibułki przekładkowej, poza tym ŁADNY EGZEMPLARZ