Szabla francuska oficera marynarki wojennej, w pochwie (wg wzoru 1854)

stal, brąz, mosiądz, drewno, skóra, sznur i taśma pasmanteryjna;
Francja, XIX/XX w. (do czasów III Republiki).
Głownia stalowa, obustronnie szlifowana w przygrzbietową bruzdeczkę. Jelec krzyżowo-kabłąkowy, z ażurową tarczką z brązu i kotwicą na tarczce. Tylne ramię jelca zakończone ptasią głową. Trzon rękojeści karbowany, czarny. Kapturek z długim warkoczem. Pochwa z pokryciem skórzanym z trzema okuciami; ozdobna ostroga na zakończeniu trzewika. Na szyjce pochwy kotwica admiralicji. Do szabli dowiązany świetnie zachowany regulaminowy temblak.