Teodor Axentowicz, ZACZYTANA

90,0 x 64,2cm - pastel, akwarela, papier pastel, akwarela, papier naklejony na tekturę

sygn. z lewej: T. Axentowicz

Na odwrocie nalepka TPSP w Krakowie (druk, pieczęć, maszynopis): Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych | R. 1939. Nr 259 | Autor | Adres WYSTAWA POŚMIERTNA | T. AXENTOWICZA | Dzieło Zaczytana | Wykonanie pastel cena

Pochodzenie: obraz pochodzi z kolekcji prof. UJ - Władysława Woltera (1897-1986).

Obraz wystawiany i reprodukowany:

- Teodor Axentowicz 1859-1938, katalog wystawy pośmiertnej, 30 XII 1938 - 2 II 1939, TPSP, Kraków 1938, s. 20, nr 259, il. s. nlb. [własność Dr. Władysław Wolter].

Teodor Axentowicz (Braszów w Siedmiogrodzie 1859 - Kraków 1938) – malarz, pastelista, litograf – był jednym z najbardziej znanych i cenionych malarzy polskich. Kształcił się w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium pod kierunkiem Gabriela Hackla, Aleksandra Wagnera, Gyuli Benczúra. Studia uzupełniał w Paryżu, gdzie następnie przebywał przez lat kilkanaście. Brał udział w paryskich Salonach; w 1890 otrzymał członkostwo Société Nationale des Beaux-Arts. W tym czasie wielokrotnie wyjeżdżał również do Londynu. W 1895 powrócił do kraju i zamieszkał na stałe w Krakowie, powołany na profesora tamtejszej Szkoły Sztuk Pięknych (od 1900 Akademii). W uczelni tej nauczał nieprzerwanie do 1934, dwukrotnie pełniąc funkcję rektora (lata 1910-11 oraz 1927-28). Był jednym z członków-założycieli Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”, członkiem wiedeńskiej „Secesji” i współpracownikiem jej pisma „Ver Sacrum”. Powodzenie przyniosły mu zwłaszcza idealizowane wizerunki wytwornych dam oraz wdzięczne portrety dziecięce. Malował też obrazy o tematyce rodzajowej; był jednym z pierwszych malarzy Huculszczyzny i Hucułów. Tworzył obrazy historyczne i kompozycje symboliczne związane z upływem czasu, przemijaniem, starością. We wczesnym, monachijskim okresie były to obrazy utrzymane w duchu akademickiego realizmu; na późniejszą twórczość artysty wywarło wpływ angielskie malarstwo XVIII w. oraz dzieła malarzy współczesnych - Boldoniego, Whistlera, Sargenta. Jego obrazy cechuje dekoracyjność, elegancja, świeżość subtelnej gamy kolorów i delikatna secesyjna stylizacja. Początkowo malował olejno i akwarelą, a po 1890 przede wszystkim mistrzowsko opanowaną techniką pastelu. Zajmował się ilustratorstwem i litografią, projektował plakaty wystaw „Sztuki”.