Wymiary: 26,6 x 31,3 cm
sygnowany l.d.: 'A Wierusz-Kowalski'
opisany tuszem p.g.: '(?)28/66', ołówkowe notatki: 'IV/90' i '15', trudno czytelny stempel składu materiałów malarskich oraz ślad po niezachowanej nalepce, na ramie dwie dawne, papierowe nalepki pracowni ramiarskiej opisane w języku niemieckim
Biogram
Swoją edukację artystyczną rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej, gdzie uczył się od 1865 roku pod kierunkiem Rafała Hadziewicza, Aleksandra Kamińskiego i Wojciecha Gersona. Studia kontynuował w Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie, dokąd wyjechał w 1871 oraz w Pradze w roku 1872. 18. października 1873 zapisał się do Akademii Monachijskiej (Malschule) i studiował tam pod kierunkiem Aleksandra Wagnera. W roku 1874 przeniósł się do pracowni Józefa Brandta. Powodzenie jakie w krótkim czasie zdobył na rynku sztuki spowodowało, że osiadł w Monachium na stałe. Wystawiał w Glaspalast, gdzie na wystawach międzynarodowych w 1883 zdobył medal drugiej, a w 1892 pierwszej klasy. Był aktywnym uczestnikiem życia polskiej koloni artystycznej w Monachium. Wraz z Józefem Brandtem i Władysławem Czachórskim przewodniczył towarzystwu wspólnej pomocy dla popierania młodych artystów powołanemu przez środowisko polskie w 1894 roku. W 1890 otrzymał tytuł honorowego członka Akademii Monachijskiej. Monachium opuszczał rzadko – poza wyjazdami w rodzime strony. Około 1897 zakupił majątek Mikorzyn koło Konina, w którym przebywał, gdy tylko przyjeżdżał do kraju). W 1903 roku zwiedził północną Afrykę w poszukiwaniu nowych motywów dla swojego malarstwa.
Brał udział w licznych wystawach międzynarodowych, przede wszystkim w Monachium, Berlinie i Wiedniu, gdzie w 1894 zdobył złoty medal. Swoje prace prezentował także na wystawach krajowych w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie zorganizowano jego wystawy indywidualne kolejno w 1892 i 1908 oraz w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, w latach 1893, 1895-96 i 1898–1900, a także w Salonie Aleksandra Krywulta. Dokonania artystyczne malarza zostały spopularyzowane przez ilustrowane czasopisma zamieszczające drzeworytnicze reprodukcje rysunków i obrazów – pojawiały się one od 1894 roku głównie na łamach "Kłosów", "Tygodnika Ilustrowanego" i wielu pismach zagranicznych. Twórczość malarza zdominowana była przez sceny rodzajowe z życia polskiej wsi, dworków polskich oraz małych miasteczek. Najczęstszym motywem tych obrazów był koń, silnie związany z człowiekiem, przedstawiany w wiejskim krajobrazie, najczęściej zimowym. Największą popularnością wśród publiczności i handlarzy obrazów cieszyły się kompozycje z motywem wilka, przedstawianego w nocnym, zimowym pejzażu, bądź całych watach napadających na konie i podróżnych w saniach, powtarzane w różnych wariantach i formatach. Częste w dorobku artystycznym Wierusza-Kowalskiego są także sceny myśliwskie. Obrazy malarza znajdują się m.in. w kolekcjach Neue Pinakothek w Monachium, w muzeach w Dreźnie, Królewcu, Antwerpii, Berlinie i w Stanach Zjednoczonych.
