Rzadki talar gdański Władysława IV Wazy z 1639 roku, w rzadszej odmianie z dużym popiersiem króla.
Pozycja w handlu pojawiająca się sporadycznie i poszukiwana przez kolekcjonerów.
Ładny, ponadprzeciętnie zachowany egzemplarz. Awers niedobity na portrecie, ruszony obiegiem, ale nadal z duża ilością świeżego tła. Rewers bardzo dobrze zachowany z wyraźnym lustrem.
Charakterystyczny talar Władysława IV Wazy z dużym popiersiem niezmiennie kojarzy się z monetą rzadką. Oferowany nie dość, że rzadki, to ładny i przyjemny w odbiorze. Zdrowa, żywa sztuka, która bez wątpienia będzie stanowić ozdobę zbioru.
Awers: popiersie króla w prawo, w koronie i zbroi, na piersi order Złotego Runa i koronkowy kołnierz
VLAD IIII D G REX POL ET SVE M D LIT RVS PRVS
Rewers: dwa lwy podtrzymujące owalną tarczę miasta Gdańska, w kartuszu pod tarczą data 1939, po bokach inicjały G-R Gerharda Rogge
MONETA ARGENTEA CIVITATIS GEDANENSIS
Średnica 44 mm, waga 28.61 g
Za panowania Władysława IV obowiązywał uchwalony jeszcze za czasów jego poprzednika zakaz bicia monety drobnej. Obejmował on zarówno mennice państwowe, jak i miejskie. Tak więc mennice koronne w Bydgoszczy, a potem od roku 1644 w Krakowie biły jedynie półtalary, talary, dukaty oraz ich wielokrotności. Podobnie wyglądała produkcja mennicza miast pruskich – Gdańska, Torunia i Elbląga. Mennica litewska w tym czasie nie pracowała. Wyjątek stanowił próbny portugał wybity w roku 1640. Próbną serię trojaków, szóstaków i ortów przygotowała także mennica bydgoska w roku 1635. Obok wspomnianych wyżej emisji, do mennictwa Władysława Wazy zaliczają się również kopiejki b. d. z czasów gdy królewicz Władysław został wybrany na cara Moskwy oraz trzykrajcarówki Księstwa Opolsko-Raciborskiego z roku 1647.
