olej, płótno; 60 x 50 cm;
sygn., dat. na odwrocie: JERZY NOWOSIELSKI 1962.
WYSTAWIANY:
– Jerzy Nowosielski, Galeria Krzysztofory, Kraków, 1964;
– Jerzy Nowosielski, Narodowa Galeria Sztuki Zachęta, Warszawa, 2003.
REPRODUKOWANY:
– Jerzy Nowosielski, Galeria Starmach, Fundacja Nowosielskich, 2003,
s. 234.
PROWENIENCJA:
– Aukcja D. A. Polswiss Art z dnia 17.12.2006., poz. kat. 59 [jako Portret
męski];
– Aukcja z kolekcji Cezarego Pieczyńskiego w D. A. Desa Unicum z dnia
03.10.2012, poz. kat. 9.
Jerzy Nowosielski zaliczany jest do grona najciekawszych twórców XX wieku,
a jego obrazy do najbardziej rozpoznawalnych. Ten związany z krakowskim
środowiskiem artysta był również długoletnim pedagogiem tamtejszej
Akademii Sztuk Pięknych, ale przede wszystkim erudytą o szerokich horyzontach.
Wychowany na styku dwóch religii w czasie, gdy kształtowało się
środowisko artystyczne polskiej awangardy, wykształcił własny język malarski
oparty o elementy charakteryzujące wschodnie ikony. Przypadające
na latach 60. XX wieku sukcesy artystyczne Jerzego Nowosielskiego zbiegły
się w czasie z sformułowaniem kanonu podejmowanego przez malarza
i szeroko rozumianego tematu sacrum. Jego dwuwymiarowe dzieła,
o wyraźnie zaznaczonym rysunku, z bohaterami płócien, którzy zostali
pozbawieni cech charakterystycznych, sposobie kadrowania kompozycji,
w przypadku portretów niemal w całości wypełniających płótno, zyskały
hieratyczną dystynkcję i godność, ale nie wyniosłość. Dzięki tym zabiegom
Jerzy Nowosielski osiągnął zunifikowany model, panteon osobistego
sacrum.
Πρόσφατες επισκοπήσεις
Συνδεθείτε για να δείτε την λίστα θέσεων
Αγαπημένα
Συνδεθείτε για να δείτε την λίστα θέσεων