u dołu po środku data: 1970;
na odwrocie: p. g.: światło / ramy + 2 cm / więcej [ ołówkiem]; u dołu po środku: JAN / BER / DYSZ / AK / akryl i pastel japoński / Paris / 1970 [ołówkiem]. lit.: Doroty Folga-Januszewska, „Jan Berdyszak. Obecność przez brak", Warszawa 2021, il. barwna s. 49.
Jan Berdyszak w latach 1952-1958 studiował w poznańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w pracowni rzeźby prof. Bazylego Wojtowicza. Jednocześnie w trybie indywidualnym studiował malarstwo. Od 1965 roku był dydaktykiem na macierzystej uczelni, gdzie uzyskał tytuł profesora. Następnie wykładał w Instytucie Kultury i Sztuki w Zielonej Górze oraz Akademii Sztuk Pięknych w Bratysławie. Jego wystawienniczy debiut miał miejsce w 1960 roku w Klubie OdNowa w Poznaniu. Zaprezentował wtedy grafiki. Artysta pracował w cyklach, do których należą m.in.: Koła podwójne (1962-71), Przezroczyste (1970-79), Reinstalacje fotograficzne (1970-2014), Ramy wschodu (1972), Milczenie (1972-75), Miejsca Rezerwowane (1973-76), Stany moralności (1985-87), Belki (1977-98), Obszary koncentrujące (1973-80), Studia po… (1979-83), Ani konieczność ani możliwość (1987-99), Passe-par-tout (1990-2014), Reszty reszt (2000-2014), Après passe-par-tout (2003-2007).
W 1978 roku otrzymał nagrodę im. Jana Cybisa. Dziesięć lat później został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz w 2001 roku Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1999 roku uzyskał tytuł Doctor honoris causa Akademii Sztuk Pięknych w Bratysławie, a w 2004 roku Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki za całokształt twórczości. W 2008 roku otrzymał złoty medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
