Apoloniusz WĘGŁOWSKI (ur. 1951), Kompozycja, 2012

ołówek, papier; 11,5 x 10,5 cm (w świetle passe-partout);
sygn. l. d.: APOLONIUSZ WĘGŁOWSKI, dat. p. d.: 2012;
na odwrocie napis: APOLONIUSZ WĘGŁOWSKI / RYSUNEK „KOMPOZYCJA” / 10 x 9 cm / 2012.

W eseju o twórczości Apoloniusza Węgłowskiego autorstwa Stefana Gierowskiego ten mistrz malarstwa zauważa: „Największa radość, gdy spotkasz obraz, który rozszerza zasięg przygody intelektualnej o trudne do przyjęcia w słowach odczucia, wtedy znowu nabieram pewności, że malarstwa nie da się niczym zastąpić”. Abstrakcyjne malarstwo Węgłowskiego przenosi nasze receptory w rozszerzone obszary nowych doznań. Twórca posługuje się językiem geometrii, ale jego obrazy inspirowane są obserwacją natury, pewnych jego szczególnych zjawisk. O specjalnym działaniu obrazów tego malarza nie decyduje fizyczne światło emanujące z materii, farby, choć ono zapewne też ma znaczenie, ale tajemnica obecności światła. Coś, co można nazwać niematerialną obecnością światła. Malarz urodził się w 1951 roku w Piasecznie. W latach 1977–1982 studiował na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie. Dyplom z wyróżnieniem zrealizował w pracowni Stefana Gierowskiego, zaś aneksy w pracowniach: grafiki Haliny Chrostowskiej, tkaniny Wojciecha Sadleya i kompozycji Romana Owidzkiego. Pracuje na Wydziale Sztuki Mediów ASP w Warszawie i w radomskim Uniwersytecie Technologiczno-Humanistycznym na Wydziale Sztuki.