Neron 54-68, aureus, 64-65, mennica Rzym; Aw: Głowa cesarza w wieńcu laurowym, bez brody, zwrócona w prawo, NERO CAESAR; Rw: Neron stojący na wprost, w koronie radialnej, ubrany w togę, trzymający gałązkę oliwną oraz Wiktorię na globie, AVGVSTVS GERMANICVS; RIC 46, C 44, BMC 56, Calicó 402; złoto, 19.2 mm, 7.29 g, ładnie zachowany. Po wielkim pożarze Rzymu, o wywołanie którego część współczesnych obwiniało bezpośrednio cesarza, oraz ze względu na wzmożone wydatki wojenne i rozrzutność Nerona oraz jego otoczenia, skarbiec świecił pustkami. W 64 roku cesarz przeprowadził więc reformę monetarną mającą poprawić sytuację finansową. Obniżył stopę dla monet złotych o 7%, a dla srebrnych o 14%. Odtąd bito więc z funta złota 45 aureusów (czyli ważył on ok. 7,27 g). Utrzymano natomiast relację głównych monet i nadal – mimo większego obniżenia stopy dla denara – aureus był wart 25 denarów. Obniżyła się więc waga monety złotej, a jednocześnie nastąpiła jej dewaluacja w stosunku do srebrnego denara, spowodowana wzrostem wartości srebra w stosunku do złota. Reforma ta wpłynęła również na ogólne zmniejszenie wagi monet. Był to pierwszy na świecie odnotowany przypadek psucia pieniądza przez władze, dewaluacji wywołanej czynnikami ekonomicznymi.
