akryl/płótno, drewno, 50,5 x 50 x 6 cm
sygnowany, datowany i opisany na odwrocie na listwie blejtramu: Mieczysław Wiśniewski „Układ AA/III, 2011 / 50 x 49,5 cm, drewno, płótno, akryl
WYSTAWIANY:
- Mieczysława Wiśniewskiego gry z (pod)obraz(i)em, Galeria Antiqua et Moderna, wrzesień - październik 2023, Warszawa
LITERATURA:
- Mieczysława Wiśniewskiego gry z (pod)obraz(i)em, Galeria Antiqua et Moderna, maj - czerwiec 2023 [kat. wystawy], Warszawa 2023, repr. s. nlb.
Mieczysław Wiśniewski studiował malarstwo na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu w latach 1949-1954. Przez całe życie zawodowe związany był z macierzystą uczelnią jako pedagog. Po studiach uprawiał malarstwo przedstawiające, dążąc do syntezy formy. Około 1960 roku zaczął tworzyć kompozycje abstrakcyjne, wpisujące się w nurt sztuki materii. Prace te, wykonane z płótna, często z brezentu, były oszczędne pod względem kolorystycznym i zdradzały tendencje artysty do geometryzowania i efektów reliefowych. W latach 60. Wiśniewski pogłębiał - jak sam wspominał - „studia nad przestrzenią, nakładaniem się i przenikaniem się form i struktur”. Powstawały wówczas monochromatyczne collage i assemblage. W połowie lat 70. rozpoczął prace nad cyklami - „Układy” i „Układy sferyczne”. Kontynuował je przez kolejne dekady, tworząc obrazy-obiekty. Jego twórczość jest przykładem wybitnie zindywidualizowanej redakcji sztuki abstrakcyjnej proweniencji konstruktywistycznej.
„Elementy strukturalne moich obrazów, jak figury i płaszczyzny, linie i sfery, nawiązują do myślenia przestrzennego, wypowiadającego się w kategoriach geometrii Euklidesowej, spójnej, opartej na konkretach, fizycznie i matematycznie precyzyjnej, respektującej porządek logiczny. Równocześnie jednak napięte, nieznacznie wygięte, barwne i lśniące płaszczyzny w obrazach przy oglądzie z różnych punktów widzenia układają się w ruchome kombinacje różnych powierzchni sferycznych. Uruchamiają one na płaszczyźnie obrazu grę świateł zmiennych, migotliwych, nieprzewidywalnych, uzależnionych od mechaniki przypadku. Powstaje w ten sposób w obrazie dodatkowa struktura plastyczna, nieuchwytna i wymykająca się logice tradycyjnej geometrii. Nakłada się ona na materię tworzywa malarskiego jako »wtórna« forma malarska”.
Mieczysław Wiśniewski
Πρόσφατες επισκοπήσεις
Συνδεθείτε για να δείτε την λίστα θέσεων
Αγαπημένα
Συνδεθείτε για να δείτε την λίστα θέσεων