Szabla szeregowych broni jezdnych, Polska, wz. 1917

dł. szabli w pochwie 1028 mm, dł. szabli 958 mm, dł. głowni 817 mm, szer. głowni u nasady 33 mm, gr. grzbietu u nasady 6 mm, masa szabli 795 g, masa szabli w pochwie 1495 g

R ę k o j e ś ć zamknięta, oprawa mosiężna, koszowa. Jelec esowaty, trójkabłąkowy. Tylne ramię jelca zwinięte w płaską wolutę ku głowni, przednie, dwukrotnie łukowato zagięte ku głowicy, tworzy kabłąk główny połączony z trzpieniem głowni. Dwa kabłąki boczne łączą się z kabłąkiem głównym w jego górnej części. Długi, sięgający jelca kapturek mocowany na głowicy ozdobną nakrętką w kształcie dziewiąciolistnej rozety, dołem zaklinowany w gnieździe tylnego ramienia jelca. Kapturek u góry wykrojony w kształt tarczy ozdobionej tłoczonym orłem w koronie na tarczy amazonek. Trzon rękojeści z litego drewna, zwężający się ku górze, z siedmioma ukośnymi karbami. Ślady czarnej farby. Pod tylnym ramieniem jelca bita w owalu sygnatura: „MORAWSKI W WARSZAWIE”. G ł o w n i a stalowa, polerowana, o znacznej krzywiźnie. Obustronnie profilowana w jedną bruzdę przygrzbietową, sięgającą długiego, obosiecznego pióra. Sztych w linii grzbietu. Na wewnętrznym płazie, pod nasadą, wybity okrągły stempel z orłem w koronie, literami „G.U.Z.A.” (Główny Urząd Zaopatrzenia Armii). Poniżej stempel producenta „G. BOROWSKI W WARSZAWIE” i numer „721”. Na całej długości zneutralizowana korozja. P o c h w a stalowa, polerowana, z dwiema ryfkami, z ruchomymi koluszkami na grzbiecie. Gładka szyjka mocowana w płaszczu pochwy na wcisk. Pochwa zakończona wydatną, asymetryczną ostrogą.
stan zachowania: 3/3-/3-