Szabla beduińska, XVIII w.

dł. szabli 940 mm, dł. głowni 815 mm, szer. głowni u nasady 35 mm, gr. grzbietu u nasady 7 mm, masa szabli 790 g

R ę k o j e ś ć otwarta, oprawa mosiężna, stalowa. Jelec prosty, krzyżowy, w przekroju czworoboczny, z krótkimi wąsami i ramionami zakończonymi spłaszczonymi gałkami. Trzon drewniany, okuty taśmami i guzami mosiężnymi. Głowica rękojeści wydłużona i zagięta ku dołowi pod ostrym kątem. Dół trzonu i górne wąsy gęsto oplecione przemiennie drutem stalowym i mosiężnym. Głowica nakryta naparstkiem zakończonym antabką. G ł o w n i a europejska, stalowa, o dużej krzywiźnie, obustronnie profilowana w dwie wąskie bruzdy przygrzbietowe - środkowa dłuższa, sięga połowy obosiecznego pióra. Sztych przygrzbietowy. Oba płazy na wysokości zastawy dekorowane typowo dla głowni osiemnastowiecznych: półksiężyc, słońce, ramię uzbrojone w szablę oraz ośmiopromienne gwiazdki.
stan zachowania 3/3-