II Rzeczpospolita Polska (1918–1939), Medal na pamiątkę 350. rocznicy założenia Uniwersytetu Wileńskiego, 1929, projektu Henryka Giedroycia i Ferdynanda Ruszczyca, Warszawa; Aw: Popiersie Stefana Batorego i Józefa Piłsudskiego w prawo, STEFAN BATORY ZAŁOŻYCIEL - JÓZEF PIŁSUDSKI WSKRZESICIEL - 1579–1929; Rw: Fronton obserwatorium astronomicznego w Wilnie, na nim HINC / ITUR / AD / ASTRA, UNIWERSYTET STEFANA BATOREGO W WILNIE; Strzałkowski 641; brąz, 55.1 mm, 79.42 g; medal w oryginalnym pudełku Mennicy Państwowej, pięknie zachowany. Uniwersytet Wileński został założony w 1579 roku przez Stefana Batorego jako Akademia i Uniwersytet Wileński Towarzystwa Jezusowego. Przez długi czas była to jedyna uczelnia wyższa na terenie Wielkiego Księstwa Litewskiego. Po kasacji zakonu jezuitów Akademia została zreformowana w 1781 roku – zmieniono nazwę na Szkołę Główną Litewską i zmieniono na uczelnię świecką. W tym czasie uczelnia posiadała m.in. najlepszy w Rzeczypospolitej wydział medyczny. Po III rozbiorze Polski zmieniono nazwę na Szkoła Główna Wileńska, a w 1803 roku na Cesarski Uniwersytet Wileński. Uniwersytet zyskał szeroką autonomię i stał się największą szkołą wyższą w całej Rosji. Po powstaniu listopadowym, car Mikołaj I zamknął Uniwersytet Wileński. Z wydziału medycznego powstała Akademia Medyko-Chirurgiczna, a z wydziału teologicznego Akademia Duchowna. W 1842 roku obie Akademie przeniesiono, odpowiednio, do Kijowa i Petersburga. Dopiero w 1919 roku reaktywowano uczelnię, która zyskała nazwę Uniwersytet Stefana Batorego.
