Marina Piotrowna Romanowa, Романова, Марина Петровна (1892-1981)

Legenda Tatarów krymskich
oryg. Legende Tatare de Crimee
Paris 1926, Chapion, Editions Honore
edycja limitowana: 100 nienumerowanych egzemplarzy
tusz czerwony, papier / 32,3 x 25,2 cm [okładka 33,6 x 26,2cm]
36 kart z faksymilą tekstu odręcznego i 48 ilustracjami monochromatycznymi
4 ilustracje kolorowe sygnowane w druku
numer inwentarzowy: UK/sa/23/7/2020/1
POCHODZENIE:
kolekcja prywatna

Ta historia Tatarów krymskich o dzielnej księżniczce została napisana przez Marinę Romanoff, członkinię rosyjskiego domu rządzącego. Rok przed ślubem z księciem Alexandrem Golicynem sporządziła rękopis opowiadania napisany czerwonym atramentem na 36 osobnych arkuszach. Tekst jest ozdobiony małymi rysunkami wykonanymi tym samym, co pismo, atramentem.
Champion, paryski wydawca luksusowych wydań, zlecił firmie Jacomet wykonanie albumu, który wydrukowano na oddzielnych kartach umieszczonych w okładce i do którego dodano stronę z kolofonem. Praca przedstawiona jest jako faksymile odręcznego pisma wraz z ilustracjami barwnymi i monochromatycznymi.
Marina Piotrowna Romanowa (ur. 11 marca 1892 w Nicei; zm. 15 maja 1981 w Six-Fours-les-Plages) - księżniczka Rosji.
Księżniczka Marina była córką wielkiego księcia Piotra Mikołajewicza i jego żony wielkiej księżnej Milicy, księżniczki Czarnogóry. Marina była prawnuczką cara Mikołaja I. Dorastała w ostatnich latach Imperium Rosyjskiego, głównie w Znamence, letnim pałacu jej ojca w pobliżu Peterhofu.
Marina była utalentowaną artystką, wykazując szczególny talent do malowania i rysowania. Studiowała malarstwo najpierw z nauczycielem wyższej szkoły w Jałcie, a następnie w Petersburgu pod kierunkiem profesora Kordowskiego. Wielka księżna Maria Pawłowna sugerowała Marinie małżeństwo z księciem Montespier, synem hrabiego Paryża. W czasie I wojny światowej była pielęgniarką, opiekowała się kaukaskimi żołnierzami w pobliżu Trabzonu. Uciekła z rewolucyjnej Rosji wraz z resztą rodziny na pokładzie brytyjskiego statku HMS Marlborough w 1919 roku. Marina starała się wyrobić sobie markę malarstwem i modą. W 1927 roku wyszła za mąż za księcia Aleksandra Golicyna. Nadal malowała i pisała, choć nigdy nie odniosła sukcesu