Jacques Chapiro (1897-1972), Cielęca głowa

Olej na desce, wymiary: 46 x 38 cm
Sygnowany l.d.: Jacques Chapiro
proweniencja - kolekcja prywatna Francja

Jacques (Yakov) Chapiro urodził się w 1897 roku w Dyneburgu na Łotwie, zmarł w 1972 roku w Paryżu. Był synem żydowskiego rzeźbiarza-snycerza, Abrahama Szapiro. W wieku dziesięciu lat rozpoczął naukę malarstwa. W 1915 roku wyjechał na studia do Charkowa, gdzie uczył się w tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych. Od 1918 roku kontynuował edukację w Kijowie, od 1921 roku studiował w Petersburgu, pokazując swoje prace np. w salonie Dobrychina i tworząc dekoracje w teatrze dla dzieci. Później osiadł na jakiś czas w Moskwie. W 1925 roku ostatecznie wyjechał z Rosji i przeniósł się do Paryża. Tam zamieszkał w La Ruche, która była rodzajem domu czy taniej stancji dla artystów w paryskiej dzielnicy Montparnasse. Artysta związał się silnie ze środowiskiem artystycznym i rozpoczął swoją poważną karierę wystawienniczą, od 1926 roku pokazywał swoje prace m. in. na Salonie Niezależnych i Salonie des Tuileries. Malarz przyjaźnił się m. in. z Marcem Chagallem i Raymondem Cogniatem. We Francji kontynuował działalność w dziedzinie scenografii, tworzył dekoracje dla baletu prowadzonego przez Sergieja Diagilewa. W Paryżu odbyły się też dwie indywidualne wystawy artysty, pierwsza w galerii Kleinmana (1930), druga w Galerii Bonaparte (1936).
W 1939 roku Jacques Chapiro w obawie przed prześladowaniami wyjechał z Paryża i spędził kilka lat w ukryciu, pomieszkując w małych francuskich i włoskich miasteczkach. W 1945 roku artysta powrócił do stolicy Francji i otworzył tam własną pracownię, kontynuował też działalność wystawienniczą. Po wojnie malarz zaczął spisywać swoje wspomnienia związane ze środowiskiem La Ruche. Książka została wydana w 1960 roku.

Jacques Chapiro zaliczany jest do przedstawicieli École de Paris. Prace artysty są niezwykle zróżnicowane, często eksperymentował on ze stylistyką swoich dzieł. Jego wczesne obrazy nawiązują do nurtu impresjonizmu i fowizmu, widoczne są w nich wpływy Pierre’a Bonnarda, inne prace natomiast zdają się być bliskie stylistyce kubizmu. W późniejszym okresie twórczości artysta zbliżył się raczej do ekspresjonizmu, inspirując się przy tym sztuką Chaima Soutine`a. Jacques Chapiro malował najczęściej portrety, kwiaty, martwe natury, pejzaże oraz sceny rodzajowe.
Artysta zajmował się wieloma dziedzinami artystycznymi. W czasie Rewolucji Październikowej wykonywał plakaty propagandowe, później, jak już wspomniano, wykonywał dekoracje teatralne, a także uprawiał malarstwo monumentalne (trudnił się techniką fresku).

Jacques Chapiro jest artystą znanym i cenionym na całym świecie. Jego prace znajdują się wielu kolekcjach prywatnych i publicznych, m.in. w muzeach w Chicago, Paryżu, Szczecinie, Moskwie, Tel Awiwie.