Władysław Chmieliński (Stachowicz), KATEDRA ŚW. JANA W WARSZAWIE, przed 1939

33,5 x 23,8cm - akwarela, gwasz, kredka, papier

wymiary w świetle passe-partout

sygn. p.d.: Wł. Chmieliński. | Warszawa. 

Na odwrocie, na papierze zabezpieczającym, nalepka galerii w Krakowie.

 

Akwarela przedstawia najstarszy kościół w Warszawie, Bazylikę Archikatedralną Św. Jana Chrzciciela. Artysta przedstawił ją w neogotyckiej szacie, którą katedra otrzymała w latach 1837-42 w czasie gruntownego remontu. Autorem fasady był Adam Idźkowski, uczeń Antonio Corazziego. Po II wojnie światowej, z przyczyn politycznych, zdecydowano się na odbudowę katedry w stylu gotyku nadwiślańskiego.

 

♣ Do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów doliczana będzie dodatkowo opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).

Władysław Chmieliński (Warszawa 1911 - Warszawa 1979) był malarzem związanym z Warszawą, gdzie stale mieszkał i pracował. W latach 1926-1931 studiował w warszawskiej Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa (dawna Klasa Rysunkowa). Wiodącym tematem jego obrazów były widoki miejskie, malowane olejno i akwarelą. W latach 1935-1938 stworzył cykl akwarel przedstawiających obiekty polskiej architektury; wśród nich, widoki Sandomierza, Krakowa, Kazimierza nad Wisłą, a także wnętrza zabytkowych kościołów czy pałaców, m.in. Zamku Królewskiego w Warszawie i Pałacu w Wilanowie. Malował także pejzaże i wiejskie sceny rodzajowe – kuligi, sanny, zaprzęgi, wesela, konie na tle krajobrazu. W latach 1967-1969 wyjeżdżał na dłuższe pobyty do Danii. W latach 1936-1939 artysta używał także pseudonimu „Władysław Stachowicz”.