Julian Fałat (1853 Tuligłowy - 1929 Bystra), Na polowaniu, lata ok. 1900–1915

olej, tektura, 62,5 × 86 cm
sygn. p. d: „JFałat” (inicjał wiązany)

na odwrocie – próby farb oraz nalepki wystawowe:
– uszkodzona, częściowo przysłonięta z nadrukiem: Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych/Plac Małachowskiego 3, tel. 9–51;
– nalepka wystawowa TZSP z numerem No 4109
– nalepka wystawowa TZSP z numerem 41131 z opisem pracy i datą- „25 MAJ 1937”;
– mała pieczątka z czytelnym fragmentem tekstu: Ze zbiorów (...); oraz nieczytelny napis ołówkiem.

Pochodzenie:
– Prof. Jan Olszewski (1873–1943) – przynajmniej do 1937 roku
– Aukcja Sztuki Dawnej – 14–10–2018, Agraart
– kolekcja prywatna, Polska

Sceny myśliwskie stały się jednym z najważniejszych tematów w twórczości Juliana Fałata. Indywidualnie zinterpretowane budziły zachwyt publiczności i krytyków. (...) Obrazy Fałata cieszyły się tak wielką popularnością zapewne dlatego, iż myślistwo i łowiectwo było ważnym elementem polskiej kultury szlacheckiej. Myśliwskimi kompozycjami artysty zafascynowany był również Henryk Sienkiewicz, piewca sarmatyzmu. Fałata nie interesował typ polowań par force, tak popularny w polskim malarstwie XIX wieku, lecz raczej indywidualne reakcje ludzi i towarzyszące im napięcie. Wśród bogatego zespołu prac można wyróżnić kilka grup tematycznych, które wielokrotnie przedstawiał: wyjazd na polowanie, nagonkę, odpoczynek myśliwych i powrót z polowania. Pierwsze kompozycje powstały w 1886 roku podczas pobytu w Nieświeżu, na słynnym polowaniu urządzonym dla księcia pruskiego Wilhelma. A. Król, Julian Fałat, Stalowa Wola 2010, s. 54–55 [kat. wyst.]

Wzmiankowany:
– „Przewodnik 124. Łowiectwo w sztuce polskiej”, Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych, Warszawa, czerwiec – sierpień 1937, s. 16, nr kat. 27

Wystawiany:
– Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych („Wystawa łowiecka”), Warszawa, 1937 r.