Litografia, arkusz: 66 x 50cm, kompozycja: 40 x 30 cm, grafika jest numerowana ołówkiem (LXXVI/MM) oraz sygnowana odręcznie pod kompozycją, sucha pieczęć OKRĄGŁA Z KORONĄ, w środku DALI – oznaczenie wydawcy l.d, znak wodny BFK LIVERS FRANCE , znak nieskończoności (symbol to inicjały właścicieli młyna Rives we Francji na początku XIX wieku – Blanchet Frères & Kiebler, producenta doskonałej jakości papieru), na odwrocie hologram „verification of authenticity”.
„Płonąca żyrafa"("La Girafe en Feu") to jeden z najbardziej znanych obrazów Salvadora Dalego, który jest czołowym przedstawicielem surrealizmu. Dzieło to powstało w 1937 roku, w okresie, gdy artysta znajdował się w Stanach Zjednoczonych, uciekając przed zawieruchą wojenną w Europie.
Salvador Dalí znany był z używania bogatej symboliki w swoich pracach, a "Płonąca żyrafa" nie jest wyjątkiem. Dali sam twierdził, że jest to "symboliczne przedstawienie męskiej kosmicznej apokalipsy". Otwierające się szuflady w ciałach kobiet nawiązują do teorii Freuda o podświadomości. Mogą symbolizować ukryte pragnienia, wspomnienia i emocje, które są schowane głęboko w psychice ludzkiej.
Podpory, które podtrzymują postacie, mogą sugerować kruchość ludzkiej natury lub potrzebę wsparcia w trudnych czasach. Mogą także odnosić się do nietrwałości i zależności człowieka od zewnętrznych sił.
Obraz powstał w czasach wielkiego niepokoju i zmienności politycznej. W 1937 roku Europa była na skraju II wojny światowej, a Hiszpania (ojczyzna Dalego) przeżywała brutalną wojnę domową. Dali, choć początkowo wspierał faszystowską frakcję Franco, później wyrażał bardziej ambiwalentne poglądy na temat polityki. "Płonąca żyrafa" może być interpretowana jako odzwierciedlenie jego osobistych lęków i niepokojów związanych z chaosem panującym na świecie.
