RASZKA Janina. List Janiny Raszki, żony rzeźbiarza Jana Raszki, z 1 stycznia 1954 r.; dotyczy losów dorobku artystycznego ś.p. Jana Raszki: […] nie mogę za dość uczynić prośbie Łaskawego Pana, ani obecnie ani w przyszłości, gdyż zgodnie z życzeniem Śp. Męża Mego Jana Raszki cały pozostały po śmierci Jego dorobek artystyczny, został ofiarowany bądź to Muzeum Narodowemu w Krakowie, Uniwersytetowi U.J, Akademji Górniczej oraz Muzeum w Cieszynie. Nie liczna reszta dzieł jego, stanowi własność moją i córek, przeznaczoną jest po naszej śmierci, dla wnuków […]; st. db., wydarte narożniki ze szkodą dla tekstu; wym. 146x190 mm; załączona oryginalna koperta z wydartym znaczkiem.
Jan Florian Raszka (1871–1945) − polski rzeźbiarz, grawer, medalier, malarz, profesor i pedagog akademicki. W jego twórczości wybijają się wpływy secesji i art déco. Urodził się w Ropicy na Zaolziu w biednej, wielodzietnej rodzinie ewangelickiej. Ukończył ludową szkołę w Pudłowie. W 1892 r. zdał maturę w państwowym gimnazjum w Cieszynie, gdzie wstąpił do polskiej tajnej organizacji uczniowskiej Jedność. Studiował malarstwo i rzeźbę na Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu, pod kierunkiem J.V. Bergera, S. L’Allemanda, A. Eisenmengera, E. von Hellmera i C. von Zumbuscha. W 1902 r. przeniósł się do Krakowa – pracował przy pracach restauracyjnych na Wawelu, ponadto wykładał rysunek i rzeźbę na Wydziale Przemysłu Artystycznego w Wyższej Szkole Przemysłowej w Krakowie. W 1914 r. zaciągnął się do Legionu Śląskiego, a następnie Legionów Polskich. Od 1916 r. służył w II Brygadzie Legionów, dowodzonej przez gen. Hallera. Od 1917 r. służył w krakowskim Archiwum Legionów Polskich. Po wojnie powrócił do Wyższej Szkoły Przemysłowej (WSP) w Krakowie. Jako artysta rzeźbiarz znany jest głównie z pomników, zwłaszcza poświęconych poległym żołnierzom z czasów I wojny światowej.
