Zahradnik Jan Ludziom smutnym

Zahradnik Jan, Ludziom smutnym, Towarzystwo Wydawnicze Ateneum, Lwów 1925, s. 96, f. 15 x 20,5 cm. Oprawa broszurowa, wydawnicza z lekkimi przebarwieniami. Lekkie przybrudzenia w środku.

"Dawno temu, czytając napisane z wielką swadą wspomnienia Lwa Kaltenbergha, wydane w 1991 roku pod tytułem „Ułamki stłuczonego lustra”, zwróciłem uwagę na zabawne zdarzenie, które autor przeżył około roku 1930, kiedy to namiętnie chodził do antykwariatu Franca Tomasika w jednej z odnóg Chorążczyzny. „Kiedyś zaszedłem, patrzę – pisze Kaltenbergh, – a w stercie broszur i czasopism grzebie się bardzo chudy i żółty jak szafranowa galareta łysy osobnik. Odziany uroczyście w czerń, zanurzał szponiaste dłonie w papierowy chaos. Okazało się, że był to najdosłowniejszy sęp biblioteczny, Edward Piskozub. Nasza rozmowa przedłużyła się do pięciu godzin, bo odwiedził mnie zaraz w mieszkaniu i dokładnie przejrzał wszystko, co miałem, proponując kilka transakcji.

- Na Staffie się zawiodłem – wywodził. – Wydaje i wydaje, przez co traci zupełnie wartość. Ot, z Zahradnikiem inna rzecz. Jak go spotkałem na mieście na jaki miesiąc przed śmiercią, od razu wiedziałem, że długo już nie pociągnie. Pijak i suchotnik, i rodziny nie ma, a przyjaciół tylko od szklanki. Wydał jeden tomik, będzie z jego książeczki unikat, bo trzeba przyznać, niezła. Wykupiłem, com tylko mógł wykupić. W żadnej księgarni nie znajdziesz pan na niuch tabaki Zahradnika. Jest tylko u mnie”.

 [https://kuriergalicyjski.com/historia/postacie/116-z/4983-jan-zahradnik]