Czesław TUMIELEWICZ, "Uratowana"

40x30, suchoryt, akwaforta na papierze, 2010

(Ur. 1942 w Lidzie)

Urodził się w rodzinie ziemiańskiej. Malarstwo uprawia od 16 roku życia. Od maja 1945 mieszkał w małych miasteczkach Wielkopolski, od 1954 w Bydgoszczy, a od 1961 w Gdańsku, gdzie studiował architekturę i malarstwo, w PWSSP w Poznaniu grafikę artystyczną. W 1968 ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej. Studiował również w Pracowni Malarstwa prof. L. Mianowskiego w PWSSP w Poznaniu (dyplom w 1978).

Pierwszą wystawę indywidualną miał w 1965 w Bydgoszczy. Od 1971 asystent na Wydziale Grafiki PWSSP w Gdańsku Od 1975 do 2000 prowadził Pracownię Litografii i Linorytu, następnie prowadził Pracownię Podstaw Grafiki Warsztatowej dla studentów Wydziału Grafiki i Pracownię Druku Wypukłego dla studentów Wydziału Malarstwa.

Był kierownikiem Katedry Grafiki Artystycznej ASP w Gdańsku w latach 1990-2002.

Od 1984 docent, od 1994 profesor a od 2012 profesor zwyczajny. Na emeryturę przeszedł w 2013.
Uprawia linoryt, litografię, monotypię, akwafortę, akwatintę, a w malarstwie techniki olejne, akrylowe, akwarelę i suchy pastel. Twórczość stale się zmieniająca w cyklach kilkuletnich, początkowo metaforyczna w latach 60., abstrakcyjna w I połowie lat 70. (pierwszy w Gdańsku happening i instalacja w 1971), bierze udział w konceptualistycznym Zjeździe Marzycieli w Elblągu w 1973, strukturalistyczny realizm magiczny w II połowie lat 70, wielostrukturalne płaszczyznowe malarstwo oparte na proporcjonalnych systemach barwnych Goethego w latach 80., po czteroletnim epizodzie malarstwa komentującego wydarzenia polityczne roku przełomu 1989 (w latach 1989-1995), w którym doszło do odrzucenia barw spektralnych a pojawiły się barwy metalizowane (w tym samym czasie postmodernistyczny cykl „amerykański”, „kresowy” i „aborygeński”). Od 1995 nieoczekiwany zwrot ku malarstwu realistycznemu: martwe natury, pejzaże, portrety, przy kontynuacji cyklu postmodernistycznego o tematyce architektonicznej i antropomorficznej. W 2003 rozpoczyna cykl erotyków, realizowany w grafice i malarstwie do dnia dzisiejszego.

Artysta ma za sobą ponad 131 wystaw indywidualnych; brał udział w 389 wystawach zbiorowych. Za granicą brał udział w 78 wystawach. Jego prace znajdują się w wielu muzeach w kraju (Bydgoszcz, Gdańsk, Poznań, Zielona Góra, Katowice, Elbląg, Frombork, Chełm) i za granicą (Kuopio w Finlandii, Hanoi w Wietnamie), oraz w wielu kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą. Otrzymał kilkanaście nagród za prace malarskie i graficzne

W latach 1987-91 wykonał projekty zrealizowanych witraży w kościołach w Kędzierzynie-Koźlu (200 m2) i w Sierakowicach (Św. Marcin, Św. Barbara). Stypendysta Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku w 1981.

W 2012 otrzymał odznakę honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej” Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a w 2013 został nominowany do Pomorskiej Nagrody Artystycznej za 2012. W 2015 otrzymał nagrodę od marszałka województwa pomorskiego.