Jan Szopiński (1892-1971), Widok z Kazimierza nad Wisłą, lata 30-te XX w.

olej/ tektura, 35,5 x 49,5 cm, sygn. p.d.: Szopiński

Widok przedwojennej zabudowy Kazimierza z zapleczem ul. Lubelskiej i XVII-wieczną kamienicą Wysoką. Po wojnie zrujnowaną kamienicę odtworzył znany malarz Franciszek Kmita. W tle po lewej widoczny fragment klasztoru Reformatów.

Niewykluczone, że ten właśnie obraz został pokazany w 1938 roku na wystawie w Salonie Sztuki Cz. Garlińskiego, jako Zaułek Kazimierz (poz.24).

Jan Szopiński to ciekawa postać polskiego dwudziestolecia międzywojennego. Pochodził z rodziny ziemiańskiej osiadłej na Sądecczyźnie. Walczył w legionach i wojnie polsko-bolszewickiej, odznaczono go orderem Virtuti Militari. Następnie pracował w korpusie dyplomatycznym w Paryżu. Studia artystyczne odbył w Paryżu w Akademii Grande Chamiere. Uczestniczył w wystawach malarstwa, m.in. z Olgą Boznańską. W 1938 roku znany warszawski marszand Czesław Garliński urządził artyście wystawę, na której pokazano przeszło jego 50 obrazów. W Kazimierzu nad Wisłą często spędzał wakacje. Po wojnie artysta zamieszkał w Gdyni. Do Kazimierza wrócił na plener zorganizowany przez Edmunda Johna. Po pewnym czasie został zaproszony do Grupy Kazimierskiej, powstałej w 1956 z inicjatywy Zenona Kononowicza i zrzeszającej głównie kolorystów. W 1950 roku wstąpił do ZPAP. Uczestniczył m.in. w wystawie malarstwa w MNW w 1961 roku i Festiwalu Polskiego Malarstwa Współczesnego w 1962 roku.