PIĘTAK Stanisław
OBŁOKI WIOSENNE
Na k. przedtyt. dedykacja z 9 maja 1938 r. od autora dla Edwarda Kozikowskiego.
Warszawa 1938, Nakładem Księgarni F.Hoesicka, str.40; format 15,5x23 cm, oprawa miękka wydawnicza
Stan BDB-/ górny prawy róg zagięty, ŁADNY EGZEMPLARZ
Stanisław Piętak (ur. 3 sierpnia 1909 w Wielowsi, zm. 27 stycznia 1964 w Warszawie) – polski poeta i prozaik.
Poezja jego jest wynikiem szoku kulturowego, jaki przeżył młody chłop wychowany w tradycyjnej kulturze wiejskiej z zasadami poezji awangardowej Peipera i Przybosia. Studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim, po przerwaniu nauki wyjechał do Warszawy, gdzie pracował w Związku Literatów Polskich i działał w pismach młodzieżowych.
W 1938 roku opublikował powieść „Młodość Jasia Kunefała”, otrzymał za nią Nagrodę Młodych Polskiej Akademii Literatury. W czasie drugiej wojny światowej przebywał w Wielowsi, współpracował z organizacją „Odwet” Władysława Jana Jasińskiego „Jędrusia” oraz uczestniczył w tajnym nauczaniu. Od 1944 roku brał udział w działalności społecznej i politycznej.
Rok później wyjechał do Łodzi, gdzie został prezesem tamtejszego Oddziału Związku Literatów Polskich. Od 1956 roku mieszkał w Warszawie, gdzie pracował w redakcji „Tygodnika Kulturalnego”. Poślubił Aleksandrę Kosińską, jego synem był Piotr Piętak. Zginął śmiercią samobójczą, wyskakując z okna 27 stycznia 1964 r. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C2-9-15)[1]..
Edward Kozikowski (ur. 13 listopada 1891 w Warszawie, zm. 14 września 1980 w Katowicach) – polski poeta i prozaik.
