Lemański Jan, Zwierzyniec [wydanie I]

Lemański Jan, Zwierzyniec, nakł. Gebethner i Wolff, Warszawa – Kraków 1912, wydanie I, s. 223, wymiary 13,5 x 18,5 cm. Okładka twarda płócienna z zachowaną oryginalną okładką. Przybrudzenia.

Tomik zawiera 101 wierszy.

Jan Lemański (ur. 7 lipca 1866 w Głażewie pod Płockiem, zm. 11 listopada 1933 w Warszawie) – polski poeta, satyryk i bajkopisarz okresu Młodej Polski. Kształcił się w gimnazjum w Płocku, a potem na Wydziale Prawa Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Od roku 1894 publikował drobne utwory w pismach warszawskich. W latach 1901–1907 wchodził w skład redakcji pisma Chimera, w którym często publikował swoją twórczość. W okresie międzywojennym pracował jako urzędnik w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, pod koniec życia jako cenzor filmowy. Wtedy wycofał się z życia literackiego i zaprzestał działalności.

We wspomnieniach współczesnych Lemański został zapamiętany jako infantylny dziwak. Irena Lorentowicz pisała o nim: „Wielki przyjaciel dzieci, dziwak i czarodziej, samotnik i milczek”.