pod redakcją JÓZEFA GRABSKIEGO, KRAKÓW - WARSZAWA 2002, wyd. IRSA, wystawa w Galeriach Polskiego Domu Aukcyjnego „Sztuka”, Warszawa - „Hotel de Saxe”, Kraków - „Pałac Larischa”, s. 232, wym. 23,5 x 25,5, oprawa twarda. Lekkie pękniecie w górnej części grzbietu. Zawiera 43 reprodukcje prac artysty, biografię, bibliografię, artykuły krytyczne, wspomnienia i recenzje wystaw m. in autorstwa Tadeusza Konwickiego, Mieczysława Porębskiego, Piotra Skrzyneckiego, Jerzego Tchórzewskiego, oraz wypowiedzi ALEKSANDRA KOBZDEJA i rozmowy artysty z m. in. Zbigniewem Herbertem i Kirą Gałczyńską. Wytarta pieczęć własnościowa.
ALEKSANDER KOBZDEJ malarz, architekt, scenograf. Profesor warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych i Wyższej Szkoły Sztuk Pięknych w Hamburgu. Laureat austriackiej nagrody im. Herdera (1966). Wczesna twórczość Kobzdeja należy do realizmu socjalistycznego ("Podaj cegłę"). Znaczącą rolę w kształtowaniu stylu artysty odegrały podróże do Chin i Wietnamu, skąd przywiózł cykl rysunków wystawianych na Biennale w Wenecji (1954). Pod koniec lat 50-tych zaczął malować obrazy utrzymane w nurcie abstrakcji aluzyjnej. Sławę przyniosła mu seria obrazów zaliczana do malarstwa materii. Artysta różnicował fakturę, nakładał farbę grubymi warstwami, w ten sposób, by obraz zyskiwał cechy reliefu; z czasem zaczął wprowadzać do kompozycji takie materiały jak: drewno, metal, tworzywa sztuczne (cykl "Szczeliny", lata 60-te).